صحنه ۱۱۲

زندگی صحنه زیبای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته باست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد . . .  .

اینو واسه این زدم چون از دانشگاه اومدم بیرون

احمد به بچه ها بگو که دارم می رم خدمت مقدس سربازی

فراموش نکنیم ...

روزی که خداوند

زمین را به ادم و فرزندانش هدیه کرد

دلها اینقدر سیاه نبود .

درد نبود ..

اه نبود .

این ادم بود که رنگ به رنگ تیره شد .

نسل به نسل

بیشتر و بیشتر

با هم نوعش دشمن دیرینه شد .

اینروزها برفها هم دیگر

طاقت ندارند..

زودتر از همیشه اب میشوند .

به دیگران فکر نکن .

من وتو هم در این سیاهی نقش داریم .