ای عشق واقعی چگونه ستایشت کنم
در حالی که قلبت از محبت بی نیاز است،
چگونه ببوسمت وقتی که عشقت در وجودم جاری می شود،
بگذار نامت راتکرار کنم نامت زیباست....... دلنشین است ،
چه داشته ای که این چنین مرا طلسم کرده ای ،
من این گونه نبوده ام تو عشق را با من آشنا کردی،
تو هوای دلم را با طراوت کرده ای،
زمانی که با تو هستم به آسمان بی کران پرواز می کنم،
پس بدان دوستت دارم معبود حقیقی من ،
گرچه پایان راه را نمی دانم
ندونستی که بعد از تو چراغ خونه خاموشه ...
گلهای خونه پژمرده همه ی حرفها فراموشه ...
امید با تو بودن هم درون سینه ام مرده ...
تو را داشتن توی این دنیا چه ساده پیشم افسرده ...
هنوز عطر نفسهات را فضای خونه پر کرده ...
دل عاشق من اینجا بدون تو پر از درده ...
بیا برگرد دلم تنگه گلهای خونه بی رنگه...
چه سخته منتظر موندن دلم بدجوری دلتنگه ...
تو که رفتی نموندی قدر عشقم راهم نخوندی ..
بی صدا پر از ترانه قلب خسته ام را سوزندی ...
کاشکی می شد قصه ای عشقم با تو دنبال بگیره .....
هر چه دیوار جدائی بین ما دوتا بمیره
هر وقت این نوشته ها را می خونم بی اختیار به یادت می افتم