رو سیاهی

اشک میغلتد بمژگانم زشرم روسیاهی

ای پناه بی پناهان ! مو سپید روسیاهم

بردر بخشایشت اشک پشیمانی فشانم

تا بشویم شاید از اشک پشیمانی گناهم

وای برمن ، با جهانی شرمساری کی توانم –

تا بدرگاهت برآرم نیمه شب دست نیازی ؟

با چنین شرمندگی ها ، کی ز دست من برآید –

تا بجویم چاره ی درد دلی از چاره سازی ؟

خدایا گناهام زیاده ولی تو بزرگتری پس منا ببخش.....آمین