باز آید

زهی خجسته زمانی که     یار      باز آید             به کام غمزدگان غمگسار باز آید

به پیش خیل خیالش کشیدم ابلق چشم             بدان امید که آن شهسوار باز آید

اگر نه در خم چوگان رو رود سر   من            زسر نگویم و سر خود چه کار باز آید

مقیم  بر سر راهش  نشسته ام چون گرد          بدان هوس که بدی رهگذار باز آید

دلی که با سر زلفین    او قراری    داد           گمان  مبر که بدان دل قرار    باز آید