درد تنهایی

تنهایی آمده بود سراغم

مثل روزی که تو آمدی

او رفت

شبی بود روزگارم

فاتح شبهایم شدی

خورشید روزهایم شدی

بر آسمان دلت چشم دوخته ام

زمینی بودن فراموشم شد

زمستانی بود هوای دل نیلوفری ام

در خواب و پریشانی

کنون بهاری بیزبان

مرا غرق نیاز کرده

مرا از خود رها کرده

با خویشتن وفا کرده

در بوستان گلی

به سرخی عشق

نصیب

دل نیلوفر بیتاب کرده

لیلی نیلوفری را

بیزبانیست