دلنوشته های یک دوست

چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید

چرا نگاه هایت انقدر غمگین است ؟

 چرا لبخندهایت انقدر بی رنگ است ؟

اما افسوس ... هیچ کس نبود

 همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره 

 اری با تو بودم

 .. با تویی که از کنارم گذشتی.

 و حتی یک بار هم نپرسیدی

 چرا چشم هایت همیشه بارانی است!!!؟؟؟

الهی ، همچو بید می لرزم

مبادا که به هیچ نیرزم

الهی ، به حرمت آن نام که تو دانی

و به حرمت آن صفت که تو چنانی

 که ما را از وسوسه و

 از هوای نفسانی و

 از غرور نادانی نگاه دار که می توانی

 الهی ، ندانستم ، چون دانستم نتوانستم