رسم روزگار

 این رسم روزگاراست

یک روز سوارخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد

شخصی نشست و چند ساعت به جدال پروانه برای

خارج شده از سوراخ کوچک ایجاد شده در پیله نگاه کرد

سپس فعالیت پروانه متوقف شد و بنظر رسید تمام تلاش

خودرا انجام داده و نمی تواند ادامه دهد

آن شخص تصمیم گرفت به پروانه کمک کند و با قیچی پیله

را باز کرد

پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما بدنش ضعیف و بالهایش چروک بود

آن شخص باز هم به تماشای پروانه ادامه داد وچون انتظار داشت که

بالهای پروانه باز،گسترده و محکم شوند واز بدن پروانه محافظت کنند،

!هیچ اتفاقی نیفتاد

در واقع پروانه بقیه عمرش خزید و مشغول بود وهرگز نتوانست پرواز کند.

چیزی که آن شخص با همه مهربانیش نمیدانست این بودکه

محدودیت پیله و تلاش لازم برای خروج از سوراخ آن ، راهی بود

که خدا برای ترشح مایعاتی از بدن پروانه به بالهایش

قرارداده بود تا پروانه بعد از خروج از پیله بتواند پرواز کند

نکتــــــــــــــــــــــــه در اینجاست

گاهی اوقات تلاش تنها چیزی نیست که در زندگی نیازداریم

اگر خداوند اجازه می دادکه بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم

فلج میشدیم ، با اندازه کافی قوی نبودیم و هرگز نمیتوانستیم

پــــــــــرواز کنیــــم.

من قدرت خواستم و خدا مشکلی در سر راهم قرار دادتا قوی شوم

من نادانی خواستم و خدا به من مسایلی داد تا حل کنم

من جرات خواستم و خدا موانعی سر راهم قرار داد تا بر آنها غلبه کنم

من عشق خواستم و خدافردی به من نشان دادکه نیازمند کمک بودند

من محبت خواستم و خدا به من فرصتهایی برای محبت داد

من به هر چی که خواستم نرسیدم

امابه هر چی که نیــــــــاز داشـــتم یافـتـــــــــــم

بدون ترس زندگی کن ، با همه مشکلات مبارزه کن و

بدان که میتوانی برتمام آنها غلبه کنی