نازنینم ای...

نازنین ای سمن ای گل هر چمن شمع هر انجمن ای بت عاشقان مه شیرین زبان دلبر نامهربان نظری بر این عاشق زارت فکن بیش از این آتش بر دل زارم نزن از غم هجر یار شده‌ام بی‌قرار مردم از انتظار ای نسیم سحر تو چه داری خبر از من بی بال و پر پیش چشمانت ای صنم گلعزار من بی‌مایه جلوه کنم همچو خار کشته مرا روی تو وان خم ابروی تو من اسیرم در آن حلقه گیسوی تو تا به مژگان سیاه تو نظر کردم بهر صد تیر غمت سینه سپر کردم نازنینا تو چون روح و روان منی سر به پایت نهم گر مژه بر هم زنی بهر تو جان بیفشانم ای جان جانانم