باور کن

باور کن ,

صدامو باور کن صدایی که تلخ و خسته است

باور کن , قلبمو باور کن قلبی که کوهه اما شکسته است

باور کن,دستامو باور کن که ساقه ی نوازشه

باور کن,چشم منو باور کن که یک قصیده خواهشه

وسوسه ی عاشق شدن التهاب لحظه هامه

حصرت فریاد کردن اسم کسی با صدامه

اسم تو هر اسمی که هست مثل غزل چه عاشقانه است

پر وسوسه مثل سفر مثل غربت صادقانه است

باور کن اسممو باور کن من فصل بارون برگم

مطرود باغ و گل و شبنم درختم درخت خشکی تو دست تگرگم...

باورکن همیشه باور کن که من به عشق صادقم

باور کن حرف منو باور کن که من همیشه عاشقم...