کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیماکنون که بزرگیم چه دلتنگیمکاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را از نگاهش می توان خوانداما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمدو دلخوش کردیم که سکوت کرده ایمسکوت پر بهتر از فریاد توخالیست