روز میلاد...

برای روز میلاد تن من ، نمیخوام پیرهن شادی بپوشی
            به رسم عادت دیرینه حتی ، برایم جام سر مستی بنوشی
برای روز میلادم اگر تو ، به فکر هدیه ای ارزنده هستی
            منو با خود ببر تا اوج خواستن ، بگو با من که با من زنده هستی

                    که من بی تو نه آغازم نه پایان
                                تویی آغاز روز بودن من
                    نذار پایان این احساس شیرین
                                بشه بی تو غم فرسودن من

نمیخوام از گلهای سرخ و آبی ، برایم تاج خوشبختی بیاری
           به ارزشهای ایثار محبت ، به پایم اشک خوشحالی بباری
بذار از داغی دستهای تنها ، بگیره حرم گرما بستر من
           بذار با تو بسوزه جسم خسته ام ، ببینی آتش و خاکستر من
تو ای تنها نیاز زنده موندن ، بکش دست نوازش بر سر من
           به تن کن پیرهنی رنگ محبت ، اگه خواستی بیای به دیدن من

بر من منگر

ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر

بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم

بر من منگر ، زانکه به جز تلخی اندوه

در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم

ای رفته ز دل ، راست بگو ! بهر چه امشب

با خاطره ها آمده ای باز به سویم ؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه

من او نیم ، او مرده و من سایه ی اویم !

دو بیتی

حدس میزنم شبی مرا جواب میکنی

    قصر کوچک دل مرا خراب می کنی

          سر قرارعاشقی همیشه دیر کرده ای

            ولی برای رفتنت عجب شتاب می کنی

-------------------------------------------------------

غم نبودنِ تو را دوباره آه می کشم

و روز رفتنِ تو را شب ِ سیاه می کشم

تو رفته ای و من هنوز به این خوشم که بعد تو

نقاش ِ واژه ها شدم ، تو را چه ماه می کشم

-----------------------------------------------------

چشمم در انتظار تو تار شد نیامدی

سالی گذشت  باز بهار شد نیامدی

بعدازتوسال هاست هنوزهم نشسته ام

داغت به دل هزار هزار شد نیامدی

عجب رسمیه

عجب رسمیه رسم زمونه 
                              قصه برگ و باد خزونه 
 میرن آدما‚ از اونا فقط
                              خاطره هاشون به جا می مونه
کجاست اون کوچه‚چی شداون خونه
                               آدماش کجان خدا می دونه
بوته ی یاس باباجون هنوز
                              گوشه ی باغچه توی گلدون
عطرش پیچیده تا هفت تا خونه
                              خودش کجاهاست خدا می دونه
 میرن آدما ‚ از اونا فقط
                              خاطره هاشون به جا می مونه
تسبیح و مهر بی بی جون هنوز
                              گوشه ی طاقچه توی ایوونه
 خودش کجاهاست خدا می دونه
                              خودش کجاهاست خدا می دونه
میرن آدما از اونا فقط 
                              خاطره هاشون به جا می مونه
پرسید زیر لب یکی با حسرت 
                              پرسید زیر لب یکی با حسرت
از ماها بعد ها چه یادگاری

                              می خواد بمونه خدا می دونه
میرن آدما از اونا فقط 
                             خاطره هاشون به جا می مونه

بوسه

 

انسان با سه بوسه تکمیل می شود

 1-بوسه مادر که با آن پا یه عرصه خاکی می گذاری

2- بوسه عشق که یک عمر با آن زندگی می کنی

3- بوسه خاک که با آن پا به عرصه ابدیت می گذاری