با همه عاشقی

با همه با همه عاشقی ها که دارم

باید آخر شما را کناری گذارم

مثل دیروزهایی که در دل نبودید

می توانم دلم را به باران سپارم

من شبیه عزل های مردم نبودم

تف بر این شعر مردم فریبی که دارم

گر چه گاهی مردد ولی می روم آه

نیست دیگر در این محفل آخر قرارم

دوستان از سد خوان هفتم گذشتند

من گرفتار دست کدامین حصارم

عاشقی جرم باشد در این محفل آری

«از تبار شهیدان تهمت شمارم »
آ

تش امشب به پا می کنم تا بسوزید

در تب و تاب یک شعر آتش تبارم

مثل سالی که عاشق شدم مثل چشمت

مثل دلتنگی اول نو بهارم

می روم عاقبت تا کنارت گذارم

با همه با همه عاشقی ها که دارم

اکسیر عشق

از در در آمدی و من از خود به در شدم 

    گویی کز این جهان به جهان دگر شدم

            گوشم به راه تا که خبر می دهد ز دوست  

                 صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم

                             گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق  

                        ساکن شود، بدیدم و مشتاق تر شدم

                                   چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب  

                                  مهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم

                                              دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست 

                                           چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

  تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم 

  از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

                       من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت 

                             کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

                                     بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان  

                                       مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

                                                          او را خود التفات نبودی به صید من  

                                                                    من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

                         گویند رخ سرخ تو سعدی که زرد کرد؟  

                          اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

رخداد

هنوز قصه نگفتیم و ماجرا رخ داد

قلم به دست رمانی که بی شما رخ داد

درست قصه همین بود و ماجرا این بود

بدون شرح نفهمیدم از کجا رخ داد

و روز بعد تمام رسانه ها گفتند

دوباره شرح عظیمی ز ماجرا رخداد

سکانس یکصد و هشتاد و چند صحنه گذشت

پلان سیصد و هشتاد و چند تا رخداد

و من هنوز به فکرم به فکر آن مردی

که فکر می کند این ماجرا چرا رخ داد

چقدر صحنه آن روز پیش چشمش مات

چقدر واقعه آرام و بی صدا رخ داد

دوباره قصه که هاشور می خورد هاشور

دوباره حادثه ای دور چشم ما رخ داد

و زن همان که نمی دانم از کجا آمد

کنار شعر ورق خورد و نابجا رخ داد

و مرد خواست که عاشق شود ولی سانسور

رسانده بود خودش را به انتها رخداد

و مرد خواست که قصه عوض شود آری

و مرد خواست بگوید چرا ،چرا رخ داد

شبی جنازه او را به دوش می بردند

کنار باجه بی روزنامه بی رخداد

حسنک تریپ جدید

گاو ما ما مى کرد گوسفند بع بع مى کرد سگ واق واق مى کرد و همه با هم فریاد مى زدند حسنک کجایى شب شده بود اما حسنک به خانه نیامده بود.حسنک مدت هاى زیادى است که به خانه نمی آید. او به شهر رفته و در آنجا شلوار جین و تى شرت هاى تنگ به تن می کند.او هر روز صبح به جاى غذا دادن به حیوانات جلوى آینه به موهاى خود ژل مى زند. موهاى حسنک دیگر مثل پشم گوسفند نیست چون او به موهاى خود گلت مى زند. دیروز که حسنک با کبرى چت مى کرد. کبرى گفت تصمیم بزرگى گرفته است. کبرى تصمیم داشت حسنک را رها کند و دیگر با او چت نکند چون او با پتروس چت مى کرد. پتروس همیشه پاى کامپیوترش نشسته بود و چت مى کرد. پتروس دید که سد سوراخ شده اما انگشت او درد مى کرد چون زیاد چت کرده بود.او نمى دانست که سد تا چند لحظه ى دیگر مى شکند. پتروس در حال چت کردن غرق شد. براى مراسم دفن او کبرى تصمیم گرفت با قطار به آن سرزمین برود اما کوه روى ریل ریزش کرده بود. ریزعلى دید که کوه ریزش کرده اما حوصله نداشت. ریزعلى سردش بود و دلش نمى خواست لباسش را در آورد. ریزعلى چراغ قوه داشت اما حوصله درد سر نداشت. قطار به سنگ ها برخورد کرد و منفجر شد. کبرى و مسافران قطار مردند. اما ریزعلى بدون توجه به خانه رفت.خانه مثل همیشه سوت و کور بود .الان چند سالى است که کوکب خانم همسر ریزعلى مهمان ناخوانده ندارد او حتى مهمان خوانده هم ندارد.او حوصله مهمان ندارد.او پول ندارد تا شکم مهمان ها را سیر کند. او در خانه تخم مرغ و پنیر دارد اما گوشت ندارد او کلاس بالایى دارد او فامیل هاى پولدار دارد. او آخرین بار که گوشت قرمز خرید چوپان دروغگو به او گوشت خر فروخت .اما او از چوپان دروغگو گله ندارد چون دنیاى ما خیلى چوپان دروغگو دارد به همین دلیل است که دیگر در کتاب هاى دبستان آن داستان هاى قشنگ وجود ندارد

یادها

من...

        گم....

                 گیج....

                          تلخ....

نقشی از یادهای دیروز

                           بی صدا

از جلوی پنجره چشمانم میگذرد

یادهای رنگارنگ دیروز

یادهای خاکستری امروز