آشنا

با تو آشنا نبودم اگه بودم این نبودم

                        تنها از تو می نوشتم فقط از تو می سرودم

اگه فرصتی می دادی فقط نگات می کردم

                        تموم ترانه هامو پیش کشت می کردم

نگو دیره نگو دیره که دلم پیش تو گیره

                        توی تقدیر نگاهت این یه عشق ناگزیره

تو بمون برام همیشه مثل تو پیدا نمی شه

                         حالا که به هم رسیدیم نگو فردامون چی می شه

تنگ بلور

آن دو دریای آبی

چه آرام

در تنگ بلورین صورتت می درخشند

و چه مواج است آن نگاه که

آسمان دلت ابری است

و چه آرامند

در آن هنگامه ای

که تو می اندیشی

و گاه خروشان

سرکش و بی مهابا

آب

از تنگ بلورین سرازیر می شود

و تنها با

دستمالی از جنس خنده

سدی می شوی

جلوی آن دریای شور

 

منتظرتم

با گل یاس سپید

نسترن های بنفش

معبری ساخته ایم

که صفای قدمت منتظر است

برق شمشیر حضورت

صبح صادق آرد

در شبی بی احساس

و گل باغ عدالت را

تو بداری پاسش

ای حضور تازه:

در فضای کهنه و تن سرد زمان تن سرد و بی روح زمان

منجی عالم عشق

باغ گل منتظر است

من چه کسم

من چه کسم من چه کسم که بس وسوسه بندم که هر سو کشندم
من چه کسم من چه کسم که از این سو کشندم
نفسی آتش سوزان نفسی سیل گریزان
زچه هستم ز چه بستم ز چه بازار خرندم
نفسی هم ره ماهم نفسی نسل الا هم
نفسی یوسف چاهم نفسی جمله زندم
نفسی رهزن و حورم نفسی گنگ ملولم
نفسی دین و غرورم که برآن بار بلندم

همه ی آرزوم تو هستی

من  بی تو یه   نا تمومم   

من بی تو یه نیمه جونم

دور از   تو   نزار    بمونم

من بی تو نه نمی تونم           

ای   عشق   راه دور من

شکسته دل مغروره من

 حادثه    رفتن    تو  بود

 مهم    نبود    غرور  من

مهم   نبود      شکستنم

مهم تو بودی عشق من

نه    قصه ی  دل  بستنم

تن    تو    مثل   یه   پیچک

         تن    من   مثل   یه  دیوار

تن    من   خواهش موندن

تن    تو     خسته   ز پیکار

تن    عاشقم    نمی خواد

لحظه ای   از   تو جدا شه

توی      طوفان     حوادث

نمی خواد بی تو رها شه

برای   تنی که خستست

تو  همیشه  جون پناهی

من می خوام با تو بمونم

تو   رفیق   نیمه   راهی