عطر تو خیلی عزیزه ، با توام شاعر بارون

دیگه بیکسی تمومه ، وقتی چشمات روبرومه

گریه کردن روی شونه ات ، آخ هنوزم آرزومه

عطر تو خیلی عزیزه ، با توام شاعر بارون

نگو راهمون درازه ، منو از جاده نترسون

با تو از اول اول ، باتو یک شروع تازه

دست ما ذره به ذره ،شعر پروازو میسازه

دیگه دستات مال من شد، هیشکی باورش نمیشد

واسه چشمایی که شورن ، قصه مون بد قصه ای شد

حالا تو مال من هستی ، این حقیقته نه رویا

نذار اشکاتو ببینن ، پریای ته دریا

دیگه هیشکی نمیتونه، تو رو از دلم بگیره

هر کی بدخواه من و توست ، بذار از قصه بمیره

گاهی

گاه گاهی که دلم می گیرد
 
به تو می اندیشم
خوب در یادم هست
چه شبی بود آن شب!  
تو همان نوگل دیرینه و من
 برگ زردی که فتاده است به خاک
 و من اندر عجب این دیدار که تو بعد از سال ها
 هم چنان زیبایی!
 کاش می دانستی
 که چه کردی با من
 در همان لحظه که لبریز ز شوقت بودم
چشم بر گرداندی
و مرا سوزاندی
 من سراپا همه چشم تو دریغ از یک نگاه
 دل که سرشار ز عشق ،
 چشم من غرق حضور،
 دست هایم بی تاب،
 در خیالم همه تو!
 و تو از سنگ و نگاهت بی رنگ
 آن زمان که به تو روی آوردم
خوب می دانستم
 که چه در سر داری
 لیک و اما که نشد
 تا ز تو دل بکنم
 بارها می دیدم
 بین من و تو فاصله ها بسیار است
 بارها می خواندم
 که دلت در گرو اغیار است نپذیرفتم باز
 چشم به راهت ماندم
پیش پایت چه حقیر می ماندم
قلب پاکم چون فرش
 زیر پایت افتاد
 دست هایم در تب عشق تو هر دم جان داد
 و تو چون کوه یخی همه را خشکاندی
 پشت پایت چه غریب
اشک هایم می ریخت
تارو پودم همه یکباره گسیخت
 من گمان می کردم
 دل تو مال من است
 چه خیالات خوشی!
ولی افسوس و دریغ!
 قاتل جان من است
یاد من باشد اگر باز نگاری دیدم
 نکنم هیچ نگاه
 نکنم باز خطا
دور دل نیز حصاری بکشم
 نغمه ی عشق فراموش کنم
 همه را از دل خود می رانم
 از همه می گذرم
 به جز از عشق تو ای بلبل شیرین سخنم!

ترسم که.....

هیچ اگر سایه پذیرد ما همان سایه هیچیم

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه

از هر کرانه تیر دعا کرده​ام روان

ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو

از کیمیای مهر تو زر گشت روی من

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب

بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی

این سرکشی که کنگره کاخ وصل راست

حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست

وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

آری شود ولیک به خون جگر شود

کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود

باشد کز آن میانه یکی کارگر شود

لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود

آری به یمن لطف شما خاک زر شود

یا رب مباد آن که گدا معتبر شود

مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

سرها بر آستانه او خاک در شود

دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود

تمنا

لب دریا برویم
 تور در آب بیندازیم
 وبگیریم طراوت را از آب
 ریگی از روی زمین برداریم
 وزن بودن را احساس کنیم
 بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم

 

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

                                  گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
                                  یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه

حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه

                                   مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
                                   مقصوده تویی کعبه و بتخانه بهانه

هر در که زدم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی نو

                                   هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
                                   بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غائب ز میانه

جمعی به تو مشغول و تو غائب ز میانه                
       جمعی به تو مشغول و تو غائب ز میانه
                                جمعی به تو مشغول و تو غائب ز میانه

اصول دین زرتشت کدام است ؟

شاید شما توجه کرده‏اید که در نگاره‏های ترسیم‏شده از اشوزرتشت، این پیامبر بزرگ ایرانی عصایی 9(نه) بند دردست دارد. همچنین بر پایه سنت زرتشتیان هر فرزند بهدین هنگامیکه به سن تکلیف می رسد طی مراسمی ویژه که مراسم سدره‏پوشی نامیده می شود در برابرموبد زوت و همه فامیل و آشنایان با آزادی کامل به اصول و فروع دین اشوزرتشت پیمان وفاداری می بندد، پوشش ساده و سفیدرنگ سدره نیز از 9(نه) تکه تشکیل‏شده‏است. این 9 بند یا نه تکه، بیانگر 9 اصل دین زرتشتی است که چکیده پیام های او را به ما می رساند که من سعی می کنم اکنون برای شما به‏طور بسیار فشرده بیان کنم، آنگاه خواهید دید که چرا و چگونه، این پیام ها که پایه دین زرتشت شناخته‏شده‏است. هرگز قدیمی نمی‏شود و نه‏تنها برای انسان‏های امروزی تازه و بکر و عملی و قابل‏پیاده‏کردن‏است، بلکه تا انسان وجود دارد، اگر هر کس، در هر زمانی این اصول را پایه باورهای خود قراردهد و به آنها پایبند باشد، هم می تواند فرد شایسته ای باشد و هم می تواند جامعه خود را به سوی کمال و رسایی راهنماباشد:
 

1-باور به یکتایی خدا: خدایی که اهورا(هستی بخش) و مزدا (دانای بزرگ) است و این دو صفت بزرگی ودانایی هم آهنگ و از هم جدا ناشدن است . خدایی که د رهمه جا ودر همه چیز درتجلی است. خدایی که هر چه را آفریده نیک و لازم و ملزوم یکدیگرآفریده و خلاصه خدایی که صفات کامل آن در نماز صدویک نام خدا شرح داده شده است: برهمه چیز آگاه، بر همه کارتوانا و بی نیاز و... .
 

2-باور به پیامبری اشوزرتشت: نخستین پیام آوری که پس از شک کردن به باورهای پیشینیان خود پس از ده سال در کوه اشیدرنه، از سوی اهورامزدا به پیامبری برگزیده‏شد و از توحید و نبوت و معاد خبرداد و پیام خود را مانتره (برانگزینده اندیشه) نامید و از دین(دئنا) به مفهوم وجدان سخن به میان‏آورد. باورهایی که ابتدا به مردم خود ارایه‏نمود و آرام آرام دین او بخش بزرگی از این کره خاکی را در برگرفت و پیروان او مزده یسنان یا مزداپرستان و بعدها بهدین و زرتشتیان نامیده‏شدند.
 

3-باور به روح و جهان واپسین(جهان مینوی): یعنی بهشت و گروسمان(خانه راستی) و دوزخ(خانه دروغ).
 

4-باور به اشا(راستی): اشوزرتشت اولین کسی است که به وجود هنجار هستی(اشا) پی‏برد واز حاکم بودن قانون اشا در جهان هستی (گیتی و مینو) سخن‏گفت. و فرمود انسان می تواند با خردخویش به قوانین طبیعت (اشا) پی‏برده و از آن استفاده و یا سوءاستفاده نماید. وانسان تنها زمانی می تواند خوشبخت زندگی کند که قوانین اشا را به‏درستی بشناسد و خود را با این قانون ابدی (اشا) هم‏آهنگ و همراه سازد و.....
 

5- باور به گوهر آدمی‏وآدمیت: برپایه آموزشهای اشوزرتشت تمام انسانها از هرجنس ونژادومذهبی دارای وجدان(دئنا) و خرد بوده و از جسم، جان، روح و فروهرِ بسیار بالنده تری نسبت به دیگرموجودات برخوردار می باشد و قدرت تشخیص نیک از بد و ارزش گذاری را داشته وآزادی کامل در انتخاب راه را دارند و سرنوشت خود را می‏سازند و دارای حقوق برابر می‏باشند و در مجموع «من» دارند ومی‏توانند «من» خویش را به هر صورتی که مایل باشند تغییر دهد و دارای بهترین منش«سپنته من» یا بدترین منش«انگره من» گردند و آموزش می‏دهد که وظیفه هر زرتشتی پیروی از «سپنته من» و مبارزه با تمام نیروهای اهریمنی یا«انگره من» است و... .
 

6- باوربه هفت پایه کمال: اشوزرتشت اهورامزدا را دارای شش فروزه: وهومن(منش نیک«یا اندیشه و گفتارو کردارنیک»)، اردیبهشت(راستی)، شهریور(تسلط برنفس)، سپندارمزد(دانش اندوزی و پویایی)، خرداد(رسایی خواهی و کمال جویی) و اَمرداد(بی مرگی و جاودانگی) می‏شناسد و می‏آموزاند که هر کس با تمرین و ممارست از این شش فروزه اهورایی به طور کامل برخوردارگردد، در پایه هفتم تکامل خویش به جز خدا نمی‏بیند و با او یکی می‏گردد. این باور دردوران های بعد به صورت هفت شهر عشق یا هفت خوان رستم و نمادهای گوناگون دیگر در فرهنگ و عرفان ایرانی باقی مانده‏است.
 

7- باور به نیکوکاری و دستگیری از نیازمندان: دین زرتشت دور نگهدارنده جنگ افزار و آشتی دهنده است. خوشبخت کسی است که خوشبختی دیگران را فراهم‏نماید. باور به اینکه هر کس در هر مقام مادی و معنوی می تواند و باید به دیگران یاری رساند. گذشت و فداکاری(خویت‏وَدس) و کمک به نیازمندان، در دین زرتشت به صورت وقف و گُهنبار و جشن‏خوانی‏ها و بخشش (میزد) و غیره.... به گونه ای بسیار آبرومند برگزار می‏گردد.
 

8- باور به سپنتایی بودن (مقدس بودن) چهار آخشیج: آب و باد و خاک و آتش در دین زرتشت سپنتا است و زرتشتی وظیفه دارد محیط زیست را در حد توان پاک نگاه‏دارد.
 

9- باور به فرشکردبودن: بنابر آموزش‏های گاتها، ما خواستاریم از زمره کسانی باشیم که جهان را بسوی پیشرفت و آبادانی می‏برند و با تمام توان در پویایی اندیشه و گفتار و کردار و آبادانی جهان سهیم گردیده فرشکرد(تازه کننده جهان) باشند. هر بهدین باید کوشش کند با آوردن نور بر تاریکی و با دانش بر جهل پیروز گردد. مثبت‏نگری و یافتن روش های نوین در زندگی (فرشکرد) یکی از مهمترین پایه های اساسی دین زرتشتی است.