آسمان نگاه میکردم, شب سر در گریبان کرده بود! انگار نمیخواست کسی صورتش را ببیند!
از او پرسیدم:
از چه رو اینقدر غمگین هستی؟!
سرش را بالا اورد به من نگاهی انداخت.چشمانش دیگر نمی درخشیدند.
گفت:
تمام زیبای های من به ستارهایم است, هر بار که یکی از شما میمیرید , ستاره او نیز از غم
خاموش میشود!
اما برخی از ستاره ها قبل از انکه شما بمیرید, مرده اند!
با تعجب پرسیدم چرا؟!
جوابم داد:
زیرا اکثر ادم ها قبل از اینکه از دنیا بروند مرده اند!
نگاهی به شب و ستاره ها کردم من هم همرا ه انها گریستم
سلام دوست من . من با دو داستان به روزم .
یا حق .
سلام...
از شعرات خوشم اومد...ولی امیدوارم روحیه خوبی داشته باشی برخلاف این شعرا....
مراقب خودت باش...
شاید منم یکی از اون ادمهایی باشم که خیلی قبلتر از تولدم مردم
شاید هم اصلا متولد نشدم
نمیدونم
نمیدونمُ فراموش میکنم خودمو
منم و غم شب است و خاموشی
ای خوشا عالم فراموشی