تنگ بلور

آن دو دریای آبی

چه آرام

در تنگ بلورین صورتت می درخشند

و چه مواج است آن نگاه که

آسمان دلت ابری است

و چه آرامند

در آن هنگامه ای

که تو می اندیشی

و گاه خروشان

سرکش و بی مهابا

آب

از تنگ بلورین سرازیر می شود

و تنها با

دستمالی از جنس خنده

سدی می شوی

جلوی آن دریای شور