عشق
عجب حال و هوایی دارد این عشق
به نام و ریشه جایی دارد این عشق
به وصل و دوستی هرجا می زند حرف
درون را تکیه گاهی دارد این عشق
گر هر کس بی عشق لب خنده دارد
نداند سینه جایی دارد این عشق
سفر تا آن رسیدن خط پایان
به راهش رد پایی دارد این عشق
نظر بر آن جمال و صانع عشق
سپا سش آن خدایی دارد این عشق
به جهل و کینه و عهدی شکستن
خطر را جمله چاهی دارد این عشق
به چشمی با نگاهش جان جانان
به رمزش رتبه جانی دارد این عشق
به مقصد می برد آنکه خدایی است
گذر مستانه سازی دارد این عشق
نگاهی دوری اش بس گریه شوق
دو دیده اشک نابی دارد این عشق
به شعر و بس ترانه هیچ نگنجد
غزل را سن و سالی دارد این عشق